تولدش دارد نزدیک می‌شود…
زمین و زمان برای قدومش آذین بسته‌اند…
از فرشتگان آسمان بگیر تا حوریان بهشت، همه چشم به مدینه دوخته‌اند…
آخر، دردانه خدا دارد می‌آید…
آخر، نواده خاتم دارد قدم بر زمین می‌نهد…
آخر، جگر گوشه زهرا دارد به ثمر می‌نشیند…
آخر، نور چشم مرتضی دارد عالم را روشن می‌سازد…
هر چه هم تشریفات تولدش بیشتر شود، باز هم برای او کم است.
آخر، او بشری است که به مقام خون خدایی رسیده است!
این شادی به اندازه‌ای است که یک قطره‌اش کام عالم و آدم را شیرین می‌کند.
اما این همه شادی، چاشنی‌اش غم و حزن و اندوه و الم است…
این همه سرور، همراه با اشک و آهی است که آسمان آسمانیان را تیره و تار کرده…
در این تولد بغض همه می‌ترکد…
چرا که پیش از تولدش خبری داده‌اند، سخت جانکاه!
خبری که آسمان و آسمانیان را به گریه آورده!
خبری که اشک زمین و زمینیان را درآورده!
هنوز گام او به زمین نرسیده، این چنین شده!
اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِحَقِّ الْمَوْلُودِ فِي هَذَا الْيَوْمِ الْمَوْعُودِ بِشَهَادَتِهِ قَبْلَ اسْتِهْلَالِهِ وَ وِلَادَتِهِ بَكَتْهُ السَّمَاءُ وَ مَنْ فِيهَا وَ الْأَرْضِ وَ مَنْ عَلَيْهَا وَ لَمَّا يَطَأْ لَابَتَيْهَا
آه! اگر گامش به زمین برسد…
آن گاه غمش با قلب پیامبر چها که نمی‌کند!
اندوهش چه بر سر پدرش که نمی‌آورد!
حال مادرش را دیگر نمی‌دانم!!!
سلطان کربلا متولد شد…
اما در تولدش، بغض همه ترکید…
زمین و زمان لرزید…
غم او غمی است که هیچ کس را توان تسلیت از آن نیست و همه از تسلی دادن عاجزند.
ناچار خدایش دست به تسلی می‌زند…
امامان را از نسل او قرار خواهم داد…
شفا را در تربت او خواهم گذاشت…
او را در رجعت ویژه یاری خواهم کرد…
و هر که با او رجعت کند رستگاری ویژه‌ای خواهد یافت…
و…
الْمَمْدُودِ بِالنُّصْرَةِ يَوْمَ الْكَرَّةِ الْمُعَوَّضِ مِنْ قَتْلِهِ أَنَّ الْأَئِمَّةَ مِنْ نَسْلِهِ وَ الشِّفَاءَ فِي تُرْبَتِهِ وَ الْفَوْزَ مَعَهُ فِي أَوْبَتِهِ
خداوندا!
همچنان که حسین را به جدش محمد بخشیدی…
همچنان که فطرس –آن فرشته غضب شده را می‌گویم- به گهواره‌اش دخیل بست و تو او را بخشیدی…
چشم ما گنه‌کاران هم به نورچشمی توست…
پناه با بی‌پناهان هم قبر اوست…
ما هم در حال و هوای زیارت اوییم…
ما هم منتظر رجعت او بازگشت دوباره‌اش به زمین هستیم…
كَمَا وَهَبْتَ الْحُسَيْنَ لِمُحَمَّدٍ جَدِّهِ وَ عَاذَ فُطْرُسَ بِمَهْدِهِ فَنَحْنُ عَائِذُونَ بِقَبْرِهِ مِنْ بَعْدِهِ نَشْهَدُ تُرْبَتَهُ وَ نَنْتَظِرُ أَوْبَتَهُ
پس به خاطر او به گدایان کرمی…
هر چه در دستگاه او فطرس بیشتر، جلال حسین بن علی هم با شکوه‌تر…
اقتباس از دعایی که در روز میلاد حسین بن علی علیه السلام وارد شده است.
اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِحَقِّ الْمَوْلُودِ فِي هَذَا الْيَوْمِ الْمَوْعُودِ بِشَهَادَتِهِ قَبْلَ اسْتِهْلَالِهِ وَ وِلَادَتِهِ بَكَتْهُ السَّمَاءُ وَ مَنْ فِيهَا وَ الْأَرْضِ وَ مَنْ عَلَيْهَا وَ لَمَّا يَطَأْ لَابَتَيْهَا- قَتِيلِ الْعَبَرَةِ وَ سَيِّدِ الْأُسْرَةِ الْمَمْدُودِ بِالنُّصْرَةِ يَوْمَ الْكَرَّةِ الْمُعَوَّضِ مِنْ قَتْلِهِ أَنَّ الْأَئِمَّةَ مِنْ نَسْلِهِ وَ الشِّفَاءَ فِي تُرْبَتِهِ وَ الْفَوْزَ مَعَهُ فِي أَوْبَتِهِ وَ الْأَوْصِيَاءَ مِنْ عِتْرَتِهِ بَعْدَ قَائِمِهِمْ وَ غَيْبَتِهِ حَتَّى يُدْرِكُوا الْأَوْتَارَ وَ يَثْأَرُوا الثَّارَ وَ يُرْضُوا الْجَبَّارَ وَ يَكُونُوا خَيْرَ أَنْصَارٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِمْ مَعَ اخْتِلَافِ اللَّيْلِ وَ النَّهَارِ اللَّهُمَّ فَبِحَقِّهِمْ إِلَيْكَ أَتَوَسَّلُ وَ أَسْأَلُ سُؤَالَ مُقْتَرِفٍ مُعْتَرِفٍ مُسِيءٍ إِلَى نَفْسِهِ مِمَّا فَرَّطَ فِي يَوْمِهِ وَ أَمْسِهِ يَسْأَلُكَ الْعِصْمَةَ إِلَى مَحَلِّ رَمْسِهِ اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ عِتْرَتِهِ وَ احْشُرْنَا فِي زُمْرَتِهِ وَ بَوِّئْنَا مَعَهُ دَارَ الْكَرَامَةِ وَ مَحَلَّ الْإِقَامَةِ اللَّهُمَّ وَ كَمَا أَكْرَمْتَنَا بِمَعْرِفَتِهِ فَأَكْرِمْنَا بِزُلْفَتِهِ وَ ارْزُقْنَا مُرَافَقَتَهُ وَ سَابِقَتَهُ وَ اجْعَلْنَا مِمَّنْ يُسَلِّمُ لِأَمْرِهِ وَ يُكْثِرُ الصَّلَاةَ عَلَيْهِ عِنْدَ ذِكْرِهِ وَ عَلَى جَمِيعِ أَوْصِيَائِهِ وَ أَهْلِ أَصْفِيَائِهِ الْمَمْدُودِينَ مِنْكَ بِالْعَدَدِ الِاثْنَيْ عَشَرَ النُّجُومِ الزُّهْرِ وَ الْحُجَجِ عَلَى جَمِيعِ الْبَشَرِ اللَّهُمَّ وَ هَبْ لَنَا فِي هَذَا الْيَوْمِ خَيْرَ مَوْهِبَةٍ وَ أَنْجِحْ لَنَا فِيهِ كُلَّ طَلَبَةٍ كَمَا وَهَبْتَ الْحُسَيْنَ لِمُحَمَّدٍ جَدِّهِ وَ عَاذَ فُطْرُسَ بِمَهْدِهِ فَنَحْنُ عَائِذُونَ بِقَبْرِهِ مِنْ بَعْدِهِ نَشْهَدُ تُرْبَتَهُ وَ نَنْتَظِرُ أَوْبَتَهُ آمِينَ رَبَّ الْعَالَمِينَ.